تکرار شو شاید ما سهم هم باشیم

 شاید به جرم عشق ما متهم باشیم

 باز در حضور تو آشفته خویشم

 در سفره عشقت درویش درویشم. . .

 .

 .

 .

 میشه پروانه بود و به هر گلی نشست

 اما بهتره مثل تو مهربون بود و به هر دلی نشست . . .

 .

 .

 .

 واقعیت است جاذبه تو

 از بس جذابی

 می خواهم تو را به نیوتن ثابت کنم . . . !

 .

 .

 .

 دلم غرق تماشا بود، رفتی / میان اشک و آه و دود رفتی

 کنار حسرتی دیرینه ماندم / بهار من، گل من، زود رفتی . . .

 .

 .

 .

 من و یاد تو و یک سینه تنگ

 شبی تار و سه‌تاری خسته آهنگ

 کمی با چشمهایم مهربان باش

 مزن ای دوست بر آیینه‌ات سنگ . . .

 .

 .

 .

 خوش به حال آنکه قلبش مال توست

 حال و روزش هر نفس، احوال توست

 خوش به حال آنکه چشمانش تویی

 آرزوهایش همه آمال توست

 .

 .

 .

 رفتـن کسـی کـه لایـق نیسـت ... نـعمـت اسـت نـه فـاجـعه . . .

 .

 .

 .

 گرچه آلوده ی دنیای فریبم اما سینه ای پاک به پهنای صداقت دارم ،

 دل من عاطفه را می فهمد ، با کسی سبزتر از عشق رفاقت دارم . . .

 .

 .

 .

 بجز دستت ندارم یار دیگر / بجز آیینه بازی کار دیگر

 چو بستی چشم را آیینه بشکست / نگاهم کن فقط یک بار دیگر . . .

 .

 .

 .

 خنده های تـــو

 آرزوهـــای مـن انـد

 بخــند

 تا برآورده شوند . . .

 .

 .

 .

 نکند یوسف عمرم رود از مصر خیالت / باز آواره ی تنهایی چاهم بکنی . . .

 .

 .

 .

 اگر چه عاشقی پر شور بودیم / به خود نزدیک و از هم دور بودیم

 شب و روز از جدایی می‌سرودیم / من و تو وصله‌ای ناجور بودیم . . .

 .

 .

 .

 گفتم به گل زرد چرا رنگ منی ، افسرده و دلتنگ چرا مثل منی

 من عاشق اویم که رنگم شده زرد ، تو عاشق کیستی که هم رنگ منی . . .

 .

 .

 .

 آب و هوای دلم آنقدر بارانیست

 که رخت های دلتنگی ام را

 مجالی برای خشک شدن نیست

 اینگونه است که دلم برایت همیشه تنگ است . . .

 .

 .

 .

 حـالا کـه میـخـواهـی بـروی لطفــا قـدمـهـایـت را تنـدتـر بـردار ...

 دلـم را فـرستــاده ام دنبـالِ نخــود سیـــاه . . .

 .

 .

 .

 مبادا مثل برگی زرد باشیم / رفیق مردم بی درد باشیم

 مزن بر عاشقان از پشت خنجر / بیا ای دل همیشه مرد باشیم . . .

 .

 .

 .

 شب در خم گیسوی تو عابر میشد / با هر نفست بهار ظاهر میشد

 ای فلسفه ی شگفت ، افلاطون هم / با دیدن چشمان تو عاشق میشد . . .

 .

 .

 .

 من و باران، من و دریا، من و تو / من و شب‌بو، من و فردا، من و تو

 دوباره عاشقی را می‌سراییم / من و مجنون، من و لیلا، من و تو . . .

 .

 .

 .

 به بند دلت میاویز

 رخت خاطره ام را

 گرد باد های فراموشی حرمت نمی شناسند . . .

 .

 .

 .

 دلم باغی پر از ریحان و گل بود / به روی رود عشقت مثل پل بود

 نگاهم کردی و ویران شد این دل / مگر چشم تو از قوم مغول بود؟

 .

 .

 .

 همیشه می گفتند ترک عادت موجب مرض است

 اما اینبار موجب مرگ میشود ترک عادتِ با تو بودن . . .

 .

 .

 .

 به باغم یاسمن بودی چه می‌شد؟ / عروس این چمن بودی چه می‌شد؟

 چرا چون باد رفتی از کنارم؟ / همیشه مال من بودی چه می‌شد . . . ؟

 .

 .

 .

 رها کردی چرا دست دلم را؟ / به خاک و خون کشیدی حاصلم را

 مرا تو می‌کشی صدبار در روز / ولی من دوست دارم قاتلم را . . .

 .

 .

 .

 سراسر خواب من کابوس، کابوس / ندارم در شبم فانوس، فانوس

 به دل آمد بگویم من تو را دوست / ولی لب وا نشد، افسوس، افسوس . . .